Herdenking Joods Monument 2017

Vanmorgen werd bij het Joods monument herdacht dat 75 jaar geleden ruim 500 Joodse Assenaren door de Duitse bezetter werden opgepakt en weggevoerd. Het monument is geadopteerd door Kindcentrum Driemaster. Leerlingen van groep 7 en groep 8 lazen gedichten en teksten, er werden bloemen en een krans gelegd

Ik hield de volgende toespraak: Marco Out burgemeester van Assen

Jongens en meisjes, dames en heren,

Moge de herinnering
Aan hen die gingen
Ons waarschuwen, nu en straks.

Zo luiden de laatste drie regels van de tekst op de plaquette, hier op het monument in de Oudestraat. Ik ben heel bewust begonnen met het voorlezen van deze regels.
Met het monument en met deze tekst houden wij de herinnering levend aan de ruim 500 joodse inwoners van onze stad, die 75 jaar geleden door de Duitse bezetter werden weggevoerd naar de concentratiekampen.
We weten inmiddels allemaal welk verschrikkelijk lot hen daar wachtte. We moeten vastbesloten zijn om te voorkomen dat dit enorm verdrietige, dat dit diep trieste hoofdstuk uit de de Asser en de wereldgeschiedenis zich herhaalt. Dat zijn wij ook verplicht aan iedereen die het slachtoffer werd van de Tweede Wereldoorlog.

Probeer je eens voor te stellen wat sommige van jullie leeftijdgenootjes 75 jaar geleden hebben doorgemaakt.
Wat er gebeurde met henzelf, met hun vaders en moeders, hun broertjes en zusjes? Met hun ooms en tantes, opa’s en oma’s?
Weggevoerd, niet wetend waar ze naar toe zouden gaan.
Ik vind het heel moeilijk om me dat echt voor te kunnen voorstellen. En ik kan me ook heel goed voorstellen dat dat voor jullie, dat dat voor u niet anders is. Maar het is wel gebeurd.

De Tweede Wereldoorlog heeft diepe sporen van verdriet getrokken en ontzettend veel leed achtergelaten, ook in Assen.
Op diverse gastlessen heb ik de afgelopen jaren aan andere groep 7 en groep 8’ers het verhaal van Marianne Elise Heijmann verteld. Zij woonde hier vlak om de hoek op het Koopmansplein, in een straat dat Varkensmarkt heette.
Gewoon een meisje net als jullie, dat het leuk vond om met haar vriendinnetje Catootje Booij te spelen. Daar is een mooie foto van, samen met een iets te grote damesfiets. Ze woonde hier met haar moeder en met haar vader, die kapper was. Ook zij zijn 75 jaar geleden opgepakt en weggevoerd, eerst naar Kamp Westerbork. En later naar Auschwitz. Waar ze in 1943 zijn vermoord. Hier vlak om de hoek vind je een struikelsteen. Voor haar. Voor haar vader, voor haar moeder. Waarin dat staat opgeschreven. En dat is nog maar één verhaal, er zijn er allen in Assen al meer dan 500.

Hoe wreed kan een oorlog zijn. Hoe wreed is een oorlog! We moeten alles op alles zetten om te voorkomen dat het weer gebeurt.

En juist daarom vind ik het als burgemeester zo goed dat jullie deze herdenkingsplechtigheid hebben georganiseerd.
En juist daarom vind ik het als burgemeester zo goed dat de Driemaster dit monument heeft geadopteerd.
En juist daarom vind ik het als burgemeester zo goed dat jullie, de leerlingen van de groepen zeven en acht in de periode rondom de herdenking stilstaan bij de Tweede Wereldoorlog.

Stil staan bij wat de oorlog heeft betekend voor Assen en de inwoners van de stad.
Stil staan bij wie de kunstenaar is die het monument heeft gemaakt en wat het betekent.
Niet voor niets wordt vaak gezegd dat je het heden beter begrijpt als je de geschiedenis kent.

Met de adoptie van het monument en deze jaarlijkse herdenkingsplechtigheid wordt de herinnering levend houden aan hen die gingen. Blijven we denken aan de mensen die de oorlog niet overleefden. Daar heb ik heel veel waardering voor.

Moge de herinnering
Aan hen die gingen
Ons waarschuwen, nu en straks.

Ik ben heel benieuwd naar jullie gedichten en verhalen!

 

Klik hier voor meer foto’s