SPIEGEL AL Egbert Hovenkamp II

(TerPlekkePoeem, geschreven tijdens en uitgesproken na “De Ridder van Pittelo” van Volksopera Assen, Park Pittelo, 11 juli 2019)

 

SPIEGEL AL

 

Regen droeg me binnen in beelden

die kleurrijk schimden om een levensverhaal

waar vader woorden kleeft

aan wat hij zeggen wil

leven ademt zich oeverloos vrij

-muziek droeg de adem vol verlangen-

mensen lopen af

mensen lopen aan

mensen zijn het

gedragen in de zon

oplossend

stilstaand

ontstaat mens

lost mens weer op

in mensenhanden

spiegelbeelden van een moeder

alsmaar het leven dat liefde draagt

vasthoudend loslaten

alsmaar

moeder kind

kind moeder

afscheid

spiegels staan op

leven spiegelt

mensen kijken naar leven

wijzen

wijzen af

aanhoudend

schreeuwen ze naar hun spiegelbeeld

lossen op

lossen op in beeld

lossen op in elkaar

schimpen

schelden

wijzen weg lachen zich waarheid

zien de spiegel niet

alleen maar oog

alleen maar zicht op verlangen

brengen zoete woorden naar voren

roepen herroepen

maar verlangen dramt

tot er stilvalt

tot er hart zingt

tot er vonk springt

sluipwegen naar contact

rug naar wat je wilt

                  wat je voelt –

hier, mijn hand

welnee

hier, mijn lach

welnee

hier, wie ik ben

JA

 

(roes doorbroken door een, zo genoemde, dwaas

die welvaart raapt)

 

ridder raast uit toen met sporen van nu

mensen spiegelen elkaar

vormen klonteren

een uitroep

een eis om te luisteren

een aanklacht

een vinger die wijst

sentimenten worden aangesproken

ziel niet gebroken

woorden als pijlen

hart als doel

om te breken

om tweespalt

een jammerklacht klinkt

over strijd wie er lijdt

Leven zij dank is er het

spel van aantrekken en

weer afstoten; over ogen

over harteklop en zielezang over

feest van de geest over nabij

en dan weer ver warme

woorden warme gebaren

warme verlangens muziek

dartelt en danst laat los

en neemt weer aan stemmen

breken een horizon tot

vergezicht

muziek breekt in muziek

breekt open stemmen vol

volume de dwaas raapt

welvaart en wordt verguisd

wordt vertrapt (er werd

niet in de spiegel gekeken)

ouders kinderen moraal

achterhaald uit de tijd

draad al jaren kwijt

vasthoudend loslaten is

in het kamp van onmacht

is daar slaaf vol angst en

verzet en berust…

spiegels blijven staan

mensen kijken maar of ze zien…

klaagzangen van de angst

om los te laten

vasthouden vasthouden aan

de strijd

tot je breekt tot het breekt

in niet te behappen stukken

de liefde bloeit open steeds verder

de mens erin de aarzeling

loslaten om op te gaan

loslaten om in te gaan

loslaten om in op te gaan

(de dwaas steekt leven los

de dwaas heeft eigen hand)

de liefde stopt niet met bestaan

spreekt een warme taal

en laat los

laat los

er wordt gereikt naar bestaan

er wordt geklaagd

er wordt afgevraagd

er wordt gezegd

er brengen spiegels leven

aan het licht

tijd laat los eeuwigheid

gaat open

eeuwigheid spreekt tijd aan

herinneringen willen de

waarheid laten krimpen

verleden spreekt toekomst aan

nieuw leven nieuwe woorden

ook dit gaat voorbij

ook dit verweert de spiegel

waarin mensen kijken

maar of ze zien

?

iets anders dan vragen

?

iets anders dan dat toe komt

?

en weer moet losgelaten

tot er nieuw tot er weer

nieuw leven tot er wit

van vandaag tot er kleur

van vandaag tot er stilte

van gisteren laat los

laat los laat oplossen

© Egbert Hovenkamp II

 

foto van volks opera Assen