2010 herdenken vuurvogel

2010Ellen van Bindsbergen sprak als  directeur van ojbs de Vuurvogel  mag ik u allen van harte welkom heten  op deze Joodse begraafplaats, gelegen  op een mooie,  stille en groene plek in Assen.
Een plek waar de stilte heerst  die ons de gelegenheid geeft  om samen  met respect  het verleden te herdenken.  Het verleden, de oorlog.  Al lange tijd geleden en toch zo dichtbij.
Zeker voor veel aanwezigen die de pijn van er niet mogen zijn, die de pijn van vernedering,
de pijn van verlies.  Lange tijd geleden en toch zo dichtbij. Lange tijd geleden omdat onze kinderen  toen nog geboren moesten worden. Dichtbij omdat we moeten blijven gedenken. Dichtbij om te voorkomen dat de geschiedenis zich zal herhalen.Dichtbij zodat we ons bewust  blijven van het belang van het respect voor elkaar. Laten we hier op deze plaats  uit respect ons hooft buigen en  gedenken

Burgemeester Sicko Heldoorn  sprak het respect uit voor de jonge leerlingen hun leerkrachten en begeleiders van de Vuurvogel.  Die op er respect volle wijze hier aan wezig zijn zich hebben voorbereid  op deze herdenking.  Ook nu  moet men er op verdacht zijn dat deze verschrikkelijke gebeurtenissen van 40 -45 niet weer gebeurd.

Directeur  Ellen van Bindsbergen  begon haar toespraak met  ook ik net als de leerlingen,
een kind  van na de oorlog toch was het verleden vaak dichtbij.
Ben opgegroeid in Babberich een klein dorpje vlak lans de Duitse grens.
Het huis van mijn moeder stond naast de spoorlijn die naar Duitsland liep.
Ze verteld hoe ze met broer en zussen langs de spoorlijn liep om de briefjes te zoeken
die uit de trein werden geworpen door de mensen in de trein
die een poging deden om een bericht achter te laten. Ze vertelt hoe ze probeerden deze briefjes  op de juiste plek te laten bezorgen.  Ze vertelden van de mensen die zich schuil moesten  houden omdat  ze er niet mochten zijn omdat iemand had bedacht  dat ze  niet goed genoeg  waren om een plek op deze aarde te hebben.

Op onze school leren kinderen met verschillend culturele achtergronden, verschillende geloofsovertuigingen en verschillend mogelijk heden.
Deze kinderen leren samen ze leren samen omdat ze allen het zelfde  doel nastreven ;   een fijne toekomst met mogelijkheden om zich te ontplooien.
wij willen onze kinderen kansen bieden, gelijke kansen.  Wij leren de kinderen om respect te hebben voor elkaar, open te staan  voor elkaar
Wij willen op deze plek  kinderen leren van het verleden.  Leren  dat niemand het recht heeft een ander mogelijkheden of zelfs het leven te ontnemen.
Dit zijn we ook verplicht aan het verleden.  We kunnen het verleden niet wegveranderen, de pijn niet wegnemen.  We kunnen wel werken aan de toekomst. Aan een toekomst waar ruimte is voor ieder mens, waar culturen op een goede manier met elkaar samen leven.  Kinderen hebben de toekomst en daarom zijn we hier.

De leerlingen van de Vuurvogel  gaven hun gedachten weer in teksten en muziek.
Dorien  Rozema , Fátima Ayubi, Guy Ben -Chaim,Marco Lu, Tom Eggens  lazen elk hun gedicht voor.  Esther Smeenge  speelde op haar gitaar het nummer “to make You feel my Love”
Lennart van Hoorne bracht ten gehore ” Das Kelbl” wat geschreven werd door Jitschak Katsenelsen.  Hij was een bekende schrijver uit Lotz  hij schreef het lied in het vernietigingskamp Auschwitz waar hij in 1944 is omgekomen

De leerlingen die allen een witte roos bij zich droegen  legden deze bij het monument

De heer Van Oord namens de Joodse Gemeente  sprak zeer de waardering uit voor deze jonge mensen  die toch maar elk jaar weer  op een waardige respect volle manier aan deze herdenking meewerken.  Ook een woord over het goed onderhouden van de begraafplaats gericht aan de medewerkers van de gemeente.  Hij sprak terug kijkend over het gebeuren in Westerbork van zijn fam.  Dat zijn moeder helaas er dit jaar niet bij kon zijn daar ze in Israel verbleef.  Hierna waren de aanwezigen 2 minuten stil  en werden uitgenodigd even bij het monument stil te staan