Overval op het Huis van Bewaring

Gebeurtenis van 60 jaar geleden voor het laatst officieel in herinnering gebracht

Indrukwekkende herdenking van moedige verzetsdaad die dertig gevangenen van de nazi’s redde

ASSEN – De zestigste herdenking van de geslaagde overval op het Huis van Bewaring die zaterdagmorgen plaatsvond, was een indrukwekkende gebeurtenis. Een groep van rond honderd direct betrokkenen en belangstellenden maakten de plechtigheid mee en beleefde tevens het feit dat dit de laatste officiële herdenking is geweest. Van de ploeg die op 11 decem-ber 1944 dertig door de Duitsers gevan-gen gezette verzetslieden bevrijdde zijn er nog twee in leven: Freek Bastiaanse en Jan Bulthuis, die beiden aanwezig waren, evenals een aantal toen bevrijde verzetsmensen.

De overval was een geduchte verzets-daad, door een kleine groep mannen en één vrouw, Marie Bulthuis (inmiddels overleden) uitgevoerd. Het was een actie die als een van de grootste uit de  verzetsgeschiedenis geldt als het gaat om het aantal bevrijde verzetslieden. Er werd geen schot bij gelost en wonderlijk genoeg namen de Duitsers geen represailles tegen de Asser bevolking.

Om kwart voor elf trok de grotendeels uit senioren bestaande aanzienlijke stoet die in de Kloosterhof was samengekomen, naar het 11 December Laantje nabij het Huis van Bewaring. Daar sprak de heer Enno Smit van het Oorlogs- en Verzetsmuseum aan de Kloosterstraat de mensen namens de organiserende Stichting 11 december ’44 kort toe. ‘Overvaller’ Freek Bastiaanse (84) memoreerde de betekenis van de overval bracht een posthume hulde aan de verzetsvrienden die inmiddels zijn overleden. Enno Smit rondde de bijeenkomst af met een aan Prins Bernhard gewijd herdenkingswoord, de man die als beschermheer en vriend van de verzetsmensen een plaats in aller harten heeft gekregen.

Voor hem, die op dat moment in Den Haag aan zijn laatste reis begon, en voor de overvallers die zijn heengegaan klonk tot slot de Last Post, gebracht door de heer J.H.Tijssen uit Assen.

Na de plechtigheid kregen de aanwezigen nog gelegenheid even de door twee marechaussees ‘bewaakte’ ingang aan de Brink van het Huis van Bewaring in te gaan om een kijkje te nemen in de ruimte, waar zestig jaar geleden de gevangenen vastzaten en via de deur aan de Brink hun vrijheid tegemoet konden gaan. Er herinnerde nog maar weinig aan die tijd van toen, maar alleen al het gevoel even op die plek te zijn geweest was voor de mensen al voldoende.