Herdenking 2011

Toespraak Commandant 13 infanteriebataljon Air Assault Stoottroepen” Prins Bernard  L kol A.M.J. Wagemakers,

DSC05527

 

 

 

Dames en heren, veteranen, nabestaanden, familieleden en actief dienende Stoters,

Vandaag op 4 mei, de Nationale Dodenherdenking, denken velen onmiddellijk -en sommigen alleen maar- aan de slachtoffers, die vielen als gevolg van het Duitse geweld in de Tweede Wereldoorlog. Tot 1961 had de Nationale Dodenherdenking ook slechts betrekking op de Nederlandse slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Pas vanaf die tijd werden ook de gevallenen van andere militaire conflicten, zoals Nederlands-Indië herdacht en door het recente verleden heeft het stilstaan bij de oorlogsslachtoffers, anno nu, een nog diepere, bredere betekenis gekregen. Op de website van defensie kunt u onder de button “Missies, eerdere missies” lezen dat de Nederlandse krijgsmacht al aan meer dan 50 operaties heeft meegedaan; van “Korea tot Kabul” is de pakkende titel van deze site. Nu worden ook de slachtoffers van vredesoperaties, zoals in Libanon, Bosnië, Irak en Afghanistan herdacht.

De ceremonie van vanmiddag heeft dezelfde ontwikkeling doorgemaakt. Vandaag, hier in Assen herdenken wij de gevallenen van de infanterieregimenten en -bataljons, die tussen 1945 en 1949 o.a. in deze kazerne werden opgeleid en geformeerd voorafgaand aan hun inzet in voormalig Nederlands Oost-Indië of sindsdien waar ook ter wereld. Bij dit laatste denken we dan aan Nieuw Guinea, Korea, Libanon, voormalig Joegoslavië, Irak en Afghanistan. Eenheden gevuld met dienstplichtigen en vrijwillig dienenden, die door de Nederlandse regering naar missies uitgezonden werden. Soldaten die gingen toen om hun inzet onder moeilijke omstandigheden gevraagd werd. Soldaten die toen en nu hun plicht vervulden in dienst van vrede en veiligheid.

Hoewel er ook overeenkomsten zijn, zijn deze missies qua omstandigheden, slachtoffers en leed moeilijk met elkaar te vergelijken. Eind jaren veertig zijn gedurende vier jaar ruim 200.000 Nederlandse militairen ingezet in het voormalige Nederlands-Indië waarvan ruim 6200 sobats achterbleven op de erevelden. Voor hen die terugkeerden was er in de Nederlandse samenleving echter geen begrip en erkenning te vinden, terwijl uw langdurige inzet onder uiterst moeilijke omstandigheden plaatsvond en bij velen uiteindelijk een levenslange indruk hebben achtergelaten. Voor dit begrip en deze erkenning heeft u alsnog een jarenlange strijd moeten voeren, een strijd die pas sinds de jaren tachtig zijn vruchten begon af te werpen en o.a. resulteerde in de Nederlandse Veteranendag, die dit jaar voor de zevende keer gehouden zal worden. De inzet in Nieuw Guinea en Korea lijkt in de Nederlandse samenleving vergeten, terwijl ook deze missies een enorme impact op de deelnemers hebben gehad. De discussie over Nieuw Guinea speelt nog steeds en de Koreastrijders hebben te maken gehad met enorme gevechtsverliezen. De Dutchbat III veteranen hebben aanvankelijk ook te maken gehad met een gebrek aan erkenning door de Nederlandse samenleving m.n. gevoed door de media. Dit heeft geleid tot een hoog aantal psychisch gekwetsten. Na 12 jaar kregen zij op 4 december 2007 uiteindelijk erkenning in de vorm van het herinneringsteken DB III en de onthulling van hun monument op deze appèlplaats. De missies in Irak en Afghanistan leverden veel minder gesneuvelden op en hadden een veel groter draagvlak onder de bevolking. Verschillende missies waar vooral in het verleden in de publieke opinie verschillend op is gereageerd en waardoor in vele gevallen onnodige en onterechte pijn is veroorzaakt bij hen die wel terugkeerden van de missies en bij hun families.

In de praktijk van alle dag zijn voor u de zingeving van een missie, maar nog belangrijker de erkenning voor de offers die u gebracht heeft van belang. Velen van u zijn daar iedere dag mee bezig. Vandaag 4 mei, hier bij de plaquettes met daarop de namen van hen die het hoogste offer tijdens hun missie brachten, zijn herinneren en herdenken van belang. Wij allen, veteranen, familieleden, actief dienende militairen hebben op een of andere manier een band met hen. Zij brachten het hoogste offer en wij mogen hen nooit vergeten, net als hen, die weliswaar terug konden keren, maar door hun ervaringen wel voor het leven fysiek of psychisch gewond zijn geraakt. We denken vooral aan de pijn en het verdriet van verloren kameraden, de pijn en het verdriet bij de families, het immense verdriet om de gesneuvelden en gewonden toen en nu.

Ik dank u voor uw aandacht.

Declamatie mw A Steenstra  genaamd HoopDSC05557
Signaal “Geef Acht en Taptoe ” werd geblazen door een hoornblazer van de
“Koninklijke Militaire Kapel Johan Willem Friso”.

Daarna werden, na twee minuten stilte en het “Wilhelmus”, kransen gelegd
door L kol A.M.J. Wagemakers

sobats (vrienden) van de verschillende Indië Regimenten, door BOSS
(Bond Oud Stoters en Stoters), Oud Korea Strijders, VOMI Drenthe/Groningen
en VOMI Friesland (VOMI is Vereniging Oud Militairen Indië- en
Nieuw-Guinea-gangers), Bond van Wapenbroeders, Oud personeel van de
Koninklijke Marine en Contact Oud Mariniers.

De commandant bedankte een ieder voor de aanwezigheid, nodigde uit voor een
defilé langs de monumenten en, om een beetje bij te warmen, een kop koffie
of een kommetje soep

Meer foto’s klik hier